موقعیت و تاریخچه روستای مریان از توابع بخش مرکزی شهرستان تالش، با مختصات جغرافیایی 48درجه و 37دقیقه طول شرقی و 37درجه و 50دقیقه عرض شمالی، در 37کیلومتری شمال غربی هشتپر و 143کیلومتری رشت قرار دارد. این روستا از شمال به روستای ناوان، از شرق به روستای سینا هونی، از جنوب به اراضی جنگلی و از غرب به روستای آق اولر محدود می‏شود. ارتفاع این روستای کوهپایه‏ای از سطح دریا 1080متر است و آب و هوای آن در زمستان‏ها سرد و در تابستان‏ها معتدل است. متوسط بارندگی سالیانه آن 1732میلی‏متر گزارش شده است. گورستان باستانی روستا، نشانگر سکونت دیرینه اقوام تالشی در این روستاست و آثاری از حمام قدیمی منسوب به دوره صفوی و یا قاجاری مؤید قدمت کهن روستاست. مردم روستای مریان به زبان‏های آذری و تالشی سخن می‏گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. الگوی معیشت و سکونت براساس سرشماری سال 1375، روستای مریان 104نفر جمعیت داشته است که در سال 1385به 760نفر افزایش یافته است. اقتصاد روستای مریان بر پایه فعالیت‏های زراعی، باغداری، دامداری و صنایع دستی استوار است. زراعت عمده روستا، کشت دیم است و گندم مهم‏ترین محصول دیمی آن است. توتون، ذرت، سیب‏زمینی، یونجه و لوبیا از دیگر محصولات زراعی روستاست. زردآلو، سیب، به و گلابی از محصولات باغی آن است. محصولات مهم دامی آن عبارتند از: گوشت تازه و انواع لبنیات، پرورش طیور خانگی مانند مرغ و بوقلمون نیز بین روستاییان رونق دارد. مردم روستا به ویژه زنان، با بافت و تولید صنایع دستی مانند گلیم، جاجیم، شال و جوراب در بهبود وضعیت اقتصادی خانوار نقش مهمی ایفا می‏کنند. معماری روستای مریان به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی، از روستاهای جلگه‏ای استان گیلان متفاوت است. سقف چوبی خانه‏ها، لته کوبی است و درهای ورودی و پنجره‏ها، برای جلوگیری از سرما کوچک انتخاب شده‏اند. در ساخت خانه‏های قدیمی از مصالح بومی سنگ، ملات کاهگل و چوب استفاده شده است. پس از زلزله سال 1369، اکثر خانه‏ها با استفاده از مصالح جدید سیمان، آجر و تیرآهن ساخته می‏شوند. اتاق‏های خواب و پذیرایی، آشپزخانه، سرویس بهداشتی، انبار و طویله، فضاهای مشابه اکثر خانه‏های روستایی است. جاذبه‏های گردشگری چشم‏انداز رودخانه پرآب کرگانرود، ارتفاعات پیرامون روستا، جنگل‏های انبوه و سرسبز و هوای مه‏آلود، تصویری رویایی پیشا روی گردشگران روستای مریان ترسیم می‏کند. مراتع سرسبز و مزارع طلایی گندم، همچون کمربند درخشانی گرداگرد روستای مریان را در برگرفته‏اند. باغ‏های انبوه و پربار میوه از دیگر جاذبه‏های طبیعی این روستاست. مراتع زیبای روستا همانند گردنبند زیبایی روستا را در میان گرفته‏اند و درختان میوه و مزارع گندم جاذبه‏های آن را دو چندان کرده‏اند. محوطه باستانی گورستان مریان، بزرگترین گورستان پیش از تاریخ ایران است که در عرصه‏ای به مساحت 400هکتار، در مناطق ییلاقی مریان، آق اولر و تندبین گسترده شده است. این گورستان گواه تمدن عظیم این منطقه در دوران‏های گذشته است، که تا اوایل دوران اسلامی تداوم داشته است. گورهای این گورستان، به صورت سه طبقة دخمه‏ای سنگچین شده و با لوازم مورد نیاز زندگی مردگان کشف شده‏اند. حمام قدیمی مریان به احتمال قوی از آثار اواخر دورة صفوی و به احتمالی دیگر از آثار اوایل دورة قاجاری است. مصالح به کار رفته در ساخت حمام شامل خشت، ملاط، گچ و سنگ است. در بعضی قسمت‏های حمام، آثاری از کاشی‏های تزیینی و نقاشی دیواری به جا مانده بود که تقریباً تمام آن‏ها به سرقت رفته است. جشنواره سوارکاری و کشتی مردان، هر ساله در مناطق ییلاقی روستا برگزار می‏شود و در میان جوانان طرفداران بسیاری دارد. از بازی‏های محلی روستای مریان می‏توان به قئیش گوتورمک یا قئیش چکدی، بورک قاچدی، خاله خاله، چیلینگ آقاج اشاره نمود، که اکثراً به طور گروهی و توسط کودکان روستا انجام می‏شود. مراسم عید نوروز، همانند سایر نقاط ایران برگزار می‏شود. روز سلطان، دروزه، 45نوروز و بنجک از جمله مراسم ویژه فصل بهار است و مراسم شب یلدا با رسوم یوله چله، قصه چله و سیومو برگزار می‏شود. مراسم بند آوردن باران و کوبیدن بر ظرف مسی برای برطرف شدن ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی نیز از آیین‏ها و رسم‏های مردم روستای مریان است. برگزاری مراسم اعیاد مذهبی و عزاداری‏های ماه محرم نیز در روستا رواج دارد. نوای نی چوپانان و آوازهای محلی تالشی، شور و حال خاصی به مراسم و جشن‏های مختلف مردم روستای مریان می‏بخشند. اجرای ترانه‏های عاشیقی به زبان آذری، به ویژه در مراسم عروسی روستا متداول است. سرنا و دهل سازهای محلی این روستاست که در اجرای برخی آوازها و رقص‏های محلی نواخته می‏شوند. صنایع دستی روستای مریان، مشتمل بر بافت انواع گلیم، جاجیم، جوراب و شال است. پوشاک غالب مردم روستای مریان، لباس‏های محلی مشابه لباس‏های تالشی است. مردان از کلاه، شلوار، پیراهن جلو بسته با یقه هفت یا بسته، نیمه تنه یا جلیقه پشمی، شال و دستکش (در فصول سرد سال) استفاده می‏کنند. زنان روستا مانند زنان تالشی لباس می‏پوشند که شامل پیراهن بلند با دامن پرچین، جلیقه با رنگ تیره، پیژامه طرح‏دار و روسری‏های رنگی و منقش می‏باشد. استفاده از پارچه‏های رنگی و روشن، ویژگی پوشاک زنان روستا است. کودکان روستای مریان نیز از پوشاک محلی و معمولی استفاده می‏کنند. از انواع غذاهای محلی روستا می‏توان به آبگوشت شوربا، آبگوشت قورمه، انواع آش مانند ترش آش و آش رشته و انواع غذاهای همراه با برنج و ماهی اشاره کرد. دسترسی: این روستا از طریق شهر هشتپر با جاده‏ای مناسب و زیبا قابل دسترسی است.