روستای سوادجان از توابع بخش زاینده رود، شهرستان سامان در استان چهارمحال و بختیاری است، که با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 52 دقیقه طول شرقی و 32 درجه و 33 دقیقه عرض شمالی، در 18 کیلومتری شمال غربی سامان و 44 کیلومتری شهرکرد قرار دارد. این روستا از سمت شمال شرقی به کوه برون قوش محدود می‌شود و رودخانه زاینده رود در حاشیه غربی آن جریان دارد. روستای سوادجان از سطح دریا 1900 متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن در بهار و تابستان مطبوع و دلپذیر و در زمستان، سرد و خشک است. سـوادجان، از روستاهای قدیمی اسـتان چـهارمـحال و بختیاری است، که تاریخ شکل‌گیری آن به اوایل دوره صفوی مربوط می‌شود. ساکنین امروزی روستای سوادجان، از اعقاب قزل باشان شاهسون هستند، که پس از انتخاب اصفهان به پـایتختی، هـمراه شـاه عـباس صـفوی از آذربـایجان بـه ایـن نـاحیه مهاجرت کرده و روستای سوادجان را پدید آورده‌اند. مردم روستای سوادجان به زبان آذربایجانی سخن می‌گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. جمعیت روستای سوادجان در سال 1385 حدود 1600 نفر گزارش شده است. درآمد اکثر مردم این روستا از فعالیت‌های زراعی، دامداری، صنایع دستی و امور خدماتی تأمین می‌شود. عمده‌ترین محصولات زراعی این روستا گندم، جو، برنج، یونجه، شبدر و تره‌بار است. گردو، بادام، آلو و هلو نیز از محصولات باغی آن است. پرورش دام و طیور و تولید گوشت قرمز و فراورده‌های لبنی مانند شیر، ماست، دوغ، کره محلی و پنیر نشانگر رونق دامداری در این روستاست. روستای زیبا و درّه‌ای سوادجان در حاشیه زاینده رود استقرار یافته و بافت مسکونی متراکمی دارد. خانه‌های این روستا معمولاً ایوان دارند. حیاط خانه‌های روستا بزرگ، با کاربری‌های متعدد است. مصالح استفاده شده در ساخت خانه‌ها عمدتاً چوب، سنگ و گل است. در ساخت خانه‌های جدید از مصالح مقاوم آهن، آجر، سیمان و گچ استفاده می‌شود. روستای سوادجان که موقعیت درّه‌ای و ساحلی دارد، واجد ارزش‌های گردشگری و تفرجگاهی بسیاری است. عمده‌ترین جاذبه‌های طبیعی این روستا در تنوع پوشش گیاهی و حیات وحش پیرامون روستا جلوه‌گر شده است. باغات انبوه میوه در روستای سوادجان از جاذبه‌های ارزشمند طبیعی به شمار می‌آیند و بویژه در فصل بهار بر زیبایی‌های روستا می‌افزایند. غار آهکی و کوه محلی قیس از دیگر جاذبه‌های طبیعی این روستاست. فضای اطراف این غار آهکی از گل‌ها و گیاهان خودرو پوشیده شده است. زیارتگاه سید سلیمان مورد احترام مردم روستاست و برخی مراسم عمومی از جمله عزاداری‌های ایام محرم در جوار آن برگزار می‌شود. موسیقی مردم این روستا از فرهنگ، آداب و رسوم و طبیعت اطراف الهام گرفته است. عاشیق‌ها اجراکنندگان نغمه‌ها و ملودی‌های زیبای آذری هستند، که معمولاً در ایام عروسی خوانده و نواخته می‌شوند. مهم‌ترین آلات موسیقی رایج در این روستا، سرنا، نقاره ساز، بالابان و نی می‌باشد. پخت انواع آش‌ها، خورش‌ها، نان‌های محلی و کباب‌ها در میان مردم این روستا رواج دارد. از مهم‌ترین غذاهای محلی این روستا می‌توان به دوغاآشی (آش دوغ) اشاره کرد که مخلوطی از دوغ ترش جوشیده شده، برنج، نخود و سبزیجات معطر است. مهم‌ترین صنایع دستی رایج در این روستا بافت انواع قالی است که طرح‌های زیبا و رنگ‌های شاد و طبیعی دارند. سوغات این روستا شامل گردو، بادام و فراورده‌های لبنی است. دسترسی: روستای سوادجان از طریق شهرهای شهر کرد، چادگان و فارسان، با جاده آسفالت قابل دسترسی است.