میلکی
این روستا با جمعیتی بالغ بر 800 نفر در 5 کیلومتری غرب شهرستان پارسیان و در کنار جاده اصلی بوشهر–بندرعباس واقع شده و جاده روستا را به دوقسمت شمالی و جنوبی تقسیم کرده است. روستای میلکی از شمال به کوه – از جنوب به دشت – از غرب به روستای عمانی و از شرق به کنار سبز و فومستان نزدیک است. در سالهای دور قبیلهای به نام بنی مالک به طرف کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت میکنند. شاخهای از آنها وارد ایران میشود. آن ها در مسیر خود به محل فعلی روستا میرسند. دیدن چشمه جوشان و دشتهای حاصلخیز که به وسیله این آبها آبیاری میشدند، زمینه سکونت آنها را در اینجا فراهم میسازد و همه این مکان را به عنوان بنی مالک یا مالکی میدانند و به مرور مالکی به میلکی تبدیل میشود. با توجه به نزدیکی روستای میلکی به شهرستان پارسیان اکثر اهالی یا کارمند هستند و در ادارات دولتی مشغول به کار هستند و یا در سطح شهر صاحب مغازه هستند. برخی از آنها هم به کشاورزی و دامپروری مشغول هستند. عمده محصول کشاورزی گوجه فرنگی است و بعد از آن خرماست. عمده افراد دامدار روستا در قسمت شمالی روستا که بوسیله اتوبان به دو قسمت تقسیم شده است، زندگی میکنند. این افراد عرب زبان و مهاجر بوده که قبلا زندگی عشایری داشتهاند. آداب و رسوم عید قربان و رمضان نزد جنوبیها از اهمیت خاصی برخوردار است، همانطورکه عید نوروز نزد اکثر ایرانیان حائز اهمیت است اما چگونگی انجام این عید: بعد از اتمام نماز، حاضرین عید را بهم تبریک گفته و از همدیگر حلالیت میطلبند، سپس درکنار مسجد به انتظار سینیهای غذا که از هرخانه میآورند، میایستند. هر لحظه سینیها بیشتر میشود، با تمام شدن سینیها حضار به سراغ آنها رفته و از هرسینی اندک لقمهای تناول میکنند. "میلکی"؛ روستایی که اعتیاد در آن معنا ندارد! روستای میلکی از لحاظ فرهنگی از جایگاه ویژهای در سطح شهرستان و استان برخوردار است. بطوریکه در اکثر استان و یا جای جای این کشور پهناور این روستا را میشناسند. این روستا علیرغم کوچک بودن (800 نفر) توانسته است گامهای بلندی در همه زمینهها بردارد و خود را در زمره روستاهای مطرح قرار دهد. اکثرا آن را به عنوان روستایی محیط زیستی عاری از دخانیات و بزهکاری میشناسند. تعداد افراد سیگاری یا قلیانی از تعداد انگشتان یک دست هم تجاوز نمیکند که بازمانده از نسل کهن روستا هستند و جوانان روستا از این گونه آلودگیها به دور هستند.