از توابع شهرستان پارسیان استان هرمزگان مرکز دهستان مهرگان می باشد.از شمال به کوههای حدفاصل شهرستان لامرد در استان فارس معروف به کوه نوا و از جنوب به کوهپایه های جنوبی حد فاصل خلیج فارس معروف به لمبیر و از مشرق به روستای چهواز . از مغرب به روستای گود و کناردان منتهی می شود.از لحاظ موقعیت جغراقیایی در حدود 53 درجه و 22 دقیقه طول جغرافیایی و 27 درجه و 7 دقیقه عرض جغرافیایی قرار دارد . ارتفاع آن از سطح دریا 180 متر می باشد.فاصله تا مرکز شهرستان پارسیان 36 کیلومتر می باشد. تاریخچه : بهده از قدیمی ترین روستاهای بخش پارسیان است از تاریخ بوجود آمدن روستا اطلاع دقیقی در دست نیست اما از روی آثار باستانی باقیمانده و همچنین آثار سفال که در هنگام حفر چاهها در روستا بدست آمده میتوان قدمت 3000 ساله را برای این منطقه تخمین زد . با توجه به آثار باقیمانده از قلعه وسط بهده مشخص می شود که این نقطه دارای خان و کدخدا بوده که جهت تسلط بر همه مردم بوده و اکنون خرابه های قلعه قدیمی بجا مانده است آب و هوا : از نقطه نظر خصوصیات جغرافیایی و اقلیمی . از شرایط آب و هوایی حاکم بر منطقه تبعیت کرده و دارای آب و هوای گرم و خشک با زمستانهای معتدل و تابستانهای گرم و مرطوب می باشد. جمعیت: جمعیت آن در حدود 2300 نفر می‌باشد، و بزبان عربی وفارسی تکلم می‌کنند. آثار خانه‌های قدیمی در روستا وجود دارد که از سنگ وکاه وگِل ساخته شده‌است. کار ودرآمد : شغل مردم تجارتی و کشاورزی است، وجود آب شیرین در این روستا کشاورزی مناسبی در روستا رایج است و جو و گندم و ذره و جمیع انواع سبزیجات صیفی و شتوی زراعت می‌شود، در حدود 500 اصله نخل دیم وجود دارد، قسمتی از مردم این دهستان به اضافه کشاورزی به دامداری نیز اشتغال دارند. علت نامگذاری بهده : زیرا بهده از دو بخش به و ده تشکیل شده است، بهده به معنی بهترین ده می باشد، در گذشته بهده یکی از بهترین و خوش آب وهوا ترین روستا ها بوده به همین علت نام این روستا را بهده گذاشته اند.