موقعیت و تاریخچه انجیله روستای انجیله از توابع بخش خلجستان استان قم،با مختصات جغرافیایی 50 درجه و 9 دقیقه طول شرقی 34درجه و 44 دقیقه عرض شمالی، در 90 کیلومتری شمال غربی شهر قم قرار دارد. این روستا از شمال به کوه قلارخانه، از غرب به کوه مارگز، از جنوب به کوه وتوس و از جنوب غربی به دره جوجار محدود می شود.روستای انجیله در منطقه کوهستانی شمال غربی دستجرد استقرار یافته و از سطح دریا 2030 مترارتفاع دارد.آب وهوای آن،در فصول بهار و پاییز معتدل و دلپذیر، درتابستان گرم و در زمستان سرد و خشک است. رودخانه دره جوجار نیزازجنوب غربی آبادی عبورمیکند. نخستین روستاهای این منطقه در هزاره قبل از میلاد در کناره رودخانه قمرود شکل گرفته است. با توجه به موقعیت استقرار روستای انجیله واز بناهای قدیمی مانند آث چهارطاقی ساسانی وزیارتگاه ها، قدمت سکونت انسانی در این ناحیه به دوره ها بسییار دور مربوط می شود. آثاری از دوره صفوی و پیش از آن در روستا به جا مانده است.مردم روستای انجیله، به زبان فارسی سخن می گویند، مسلمان و پیرو مذهبی شیعه جعفری هستند. الگوی معیشت و سکونت براساس نتایج سرشماری سال 1375،روستای انجیله درحدود 420 نفر جمعیت داشته است که در سال 1385 به حدود 600 نفر افزایش یافته است.درآمد اکثرمردم روستای انجیله،ازفعالیت های زراعی، دامداری و باغداری تامین می شود.گروهی از مردم روستا در بخش خدمات و تولید صنایع دستی اشتغال دارند.عمده محصولات زراعی روستا، شامل گندم، جو، نخود، لوبیا،عدس وسیب زمینی است. باغداری نیز رونق نسبی دارد و انواع میوه ها مانند گردو، بادام، فندق، زردآلو و سیب در باغات روستا به عمل می آید. مراتع سرسبز و پوشش گیاهی مناسب موجبات رونق دامداری را فراهم آورده است وگوشت گوسفند و انواع فرآورده های لبنی مانند شیر، ماست، دوغ?کره، پنیروکشک درروستا تولید می شود. مردم روستای انجیله در کنار فعالیت های زراعی به بافت و تولید صنایع دستی مانند قالی و طناب نیز می پردازند. روستای کوهپایه ای انجیله، بافت مسکونی متمرکزی دارد.کالبد روستا،کهن و قدیمی است.خانه های روستاازمصالح سنگ، خشت، آجروچوب ساخته شده ودیوارهای ضخیمی دارند.روزنه ها و ورودی خانه ها نیز کوچک است و معمولاً در و پنجره های چوبی دارند. در ساخت خانه های جدید از مصالح آجر، سیمان، گچ، آهن و آلومینیوم استفاده شده است. جاذبه های گردشگری روستای کوهپایه ای انجیله از اوایل اسفند تا آخرآبان،آب و هوای دلپذیر و مناسبی برای گردشگری دارد . از جمله جاذبه های طبیعی این روستا می توان به غارهای نه چندان بزرگ داخل روستا و دره زاغه و آتشفشان (نیمه فعال) چاچار در 3 کیلومتری روستا اشاره کرد. دره زیبای زاغه با درختان بلند گردو و بادام پوشیده شده و در بهار و تابستان چشم انداز طبیعی زیبایی را به نمایش می گذارد. انواع پوشش گیاهی و مرتعی و دارویی مانند کل ختمی، خاکشیر، گل گاوزبان، و گورن و نیز تنوع جانوری مانند گرگ، روباه، خرگوش و کبک از زیبایی ها و جذابیت های روستا به شمار می روند. زیارتگاه های پیرامون روستا در نزد مردم و زائرین واجد ارزش های معنوی هستند و زائران، نذورات خود را به این امامزاده ها وقف یا احسان می کنند. در بنای امامزاده هادی تعداد پنج امامزاده به نام های امامزاده هادی و شهربانو از احفاد امام سجاد (ع)ف حلیمه خاتون و رقیه خاتون از احفاد امام باقر (ع) و زینب خاتون از احفاد امام کاظم (ع) مدفون شده اند. این زیارتگاه از یک حسینیه و چند تالار تشکیل یافته است. بنای آن به دوره صفویه و یا قبل از آن مربوط می شود. قاعده گنبد امامزاده هادی از خارج همانند برجی با مصالح سنگی و گچی و از داخل به صورت هشت ضلعی مختلف الاضلاع به دهانه 5/4 متر است. نقاشی های درون بقعه به دوره های اخیر مربوط است. بنای امامزاده، صحنی مرکب از حجره ها و غرفه ها است. سایر آرامگاه های این رسوتا عبارتند از امامزاده شاهزاده ابوطالب و امامزاده بی بی خاتون. از دیگر آثار جالب توجه تاریخی روستای انجیله بنای چهار طاقیی منسوب به دوره باستان است. مردم روستای انجیله، همانند دیگر ایرانیان اعیاد ملی و مذهبی نوروز، فطر، قربان و غدیر را جشن می گیرند و در ایام سوگواری به ویژه در تاسوعا و عاشورا به عزاداری می پردازند.در مراسم عزاداری های ماه محرم نوعی موسیقی حزن انگیز با آلات طبل و سنج مورد استفاده قرار می گیرد.جوانان روستا، در ایام فراغت با انواع بازی های محلی از جمله هفت سنگ، قایم موشک و آزاد قایمک باعث سرگرمی خود و دیگر روستائیان می شوند. پوشاک زنان شامل انواع سرپوش ها مانند پوشینه، روسری، چارقد، چادر (آراسته، عربی، عبایی) پیراهن دورچین (و یا پیراهن راسته) شلوار قردار (چین دار) شلیته، جلیقه، آرخالق و شلوار (تنبان) است که از پارچه های ساده راه راه و گلدار و از جنس کرباس، چیت، متقال وغیره تهیه می شود. پاپوش زنان نیز، کفش، گیوه و گالش است.کلاه های بافته شده نخی، پوستی، نمدی و شاپو مهم ترین سرپوش های مردان روستاست تن پوش آنان نیز شامل پیراهن یقه شیخی، جلیقه، کت و قبا، همراه با شلوارهای ساده و گشاد از جنس دبیت وکرباس است. از کفش، گیوه و نعلین به عنوان پاپوش استفاده می شود. صنایع دستی رایج روستا قالی بافی، طناب بافی و انواع گلدوزی ها است. گردشگرانی که به این روستا مسافرت می کنند، انواع صنایع دستی و محصولاتی از قبیل گردو، بادام، فندق، ماست، کره و پنیرمحلی را به عنوان سوغات خریداری و همراه می برند. از معروفترین غذاهای محلی این روستا می توان به آبگوشت، اشکنه، خاگینه، آبگرمه، املت ونیمرو اشاره کرد. دسترسی: این روستا از طریق شهرهای قم و تفرش و ساوه با جاده ای آسفالت قابل دسترسی است.