نیگنان روستایی است که در مرز بین کوهپایه و کویر در 54 کیلومتری بشرویه قرار دارد که از سمت غرب به کوهپایه و از سمت شرق به کویر نمک ختم می شود . در قدیم به این دلیل که در روستا نان های خوشمزه پخت می شده نامش را نهاده اند : نیک نان و بعدها برای سادگی کلام نام نیگنان را به خودگرفته است . قدمت این روستا بالغ بر چندین قرن است . با استناد به جلد چهارم کتاب تاریخی “سرزمین جاوید” ( ترجمه و اقتباس ذبیح ا… منصوری ) ، نیگنان ، نیک نان و یا نیک نام در اوایل حکومت ساسانیان روستایی آباد سرسبز و پر ناز و نعمت بوده است به طوریکه این روستا استعداد اسکان چند روزه سپاه دویست هزار نفری ساسانیان را که به قصد سر کوبی شورشیان عازم سیستان بوده اند را داشته است . کوچه های روستا نیز اغلب باریک و پرپیچ وخم است . اگر این روستا را به دو قسمت تقسیم کنند یعنی قسمت بالا و پایین ؛ در منطقه بالا رباطی به چشم میخورد که دارای ستونها و دریچه های متعددی است . گویا این رباط در حدود سیصد و پنجاه سال پیش و طی مدت “سه سال” ساخته شده است و همه مسافرانی که از شیراز و یزد و اصفهان می آمدند درمحل این رباط برای رفع خستگی استراحت می کرده اند. آب وهوای این روستا بیابانی و نیمه بیابانی است با بارش سالیانه حدود 100-150 میلی متر که عمده بارش در زمستان و اوایل بهار و بصورت باران می باشد . در حال حاضر شغل عمده مردم روستا کشاورزی و بعد دامداری می باشد و محصولات عمده کشاورزی این روستا گندم ، جو ، زعفران و پنبه است که تماما بصورت آبی کشت می شود. تقریبا می توان گفت همه جمعیت فعال روستا یا کشاورز و یا دامدارند و یا شغل آنها به نوعی مرتبط با کشاورزی و دامداری است . کار کشاورزی به شیوه ی نیمه مکانیزه ولی دامداری هنوز به شیوه سنتی انجام می شود. چندین رشته قنات تامین کننده آب مزارع کشاورزی این روستا بوده که پر آب ترین آنها قنات عیسی می باشد.