منطقه حفاظت‌شده گنو با وسعت ۴۵ هزار هکتار، چشمه‌های آب‌گرم متعددی دارد که مطمئن‌ترین آن‌ها مجتمع آب‌درمانی گنو است. به‌دلیل امکانات تفریحی و گردشگری، از بازارچه گرفته تا شهربازی، بسیاری خود را برای گذران روزی شاد به مجتمع آب‌درمانی گنو می‌رسانند.

منطقه حفاظت‌شده گنو پوشش گیاهی متنوعی دارد که در این بین می‌توان به درختان گرمسیری، استپ بیابانی، استپ کوهپایه‌ای و گونه‌های گیاهی نواحی سردسیر اشاره کرد. از جمله گیاهانی که در این منطقه می‌رویند می‌توان به پرسیاوش، سرخس معطر، گون گاوی، زیره، آویشن بومادران، پونه، اورس، استبرق، مسواک، کنار، پرخ، ناترک، آکاسیا، بنه و رزوک اشاره کرد. گفته می‌شود که در منطقه مذکور ۳۶۰ گونه از گیاه آوندی یافت می‌شود. مهرخوش، بادام وندلیو و پامچال صخره‌ای از گیاهانی هستند که به‌صورت انحصاری در این منطقه از ایران می‌روند.

چشمه گنو در دره‌ای واقع شده که شمال تا جنوب آن را ارتفاعات آهکی کوه گنو پوشانده است. انارون، تنگ باغ، کهنو، چاهو، پشتنگ، هوبیر، پشت بنگرو، رمر، سرچربه، پرکوه، مردو و خرگو از جمله چشمه‌های این منطقه هستند. در صبح‌های سرد بخار آب چشمه با دمایی در حدود ۴۱ درجه سانتی‌گراد، با هوای ۲۰ درجه‌ای محیط برخورد می‌کند و تا ارتفاع یک متری آب را بخاری ناپایدار تشکیل می‌دهد که جلوه زیبایی به محیط می‌بخشد.