کمال‌الدین ابوالعطا معروف به خواجوی کرمانی در سال ۶۸۹ هجری قمری، در استان کرمان به دنیا آمد. او از شاعران دوران مغول بود و در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز از دنیا رفت. امروزه مقبره‌ خواجوی کرمانی از جاهای دیدنی شیراز به شمار می‌رود و رو‌به‌روی دروازه‌ی قرآن این شهر قرار دارد. چشمه‌ مشهور رکن آباد نیز از نزدیک آرامگاه خواجو عبور می‌کند. خواجوی کرمانی از نوابغ عالم ادبیات است. وی در سال ۶۷۹ هجری قمری در کرمان متولد شد و در دوران جوانی علاوه بر تحصیل، به مسافرت نیز علاقه داشت. او در طول زندگی خود به مقاصدی نظیر بیت‌المقدس، مصر، شام، حجاز و عراق سفر کرد. همچنین خواجوی کرمانی مدتی در کشور بغداد زیست. سپس به ایران برگشت و به شهر شیراز رفت.
او مدتی از عمر خود را در جوار فردی به نام  ابواسحاق گذراند و از وجود ایشان بهره‌ها کسب کرد.خواجوی کرمانی ارتباطی خوب و صمیمی با اشخاصی بنام داشته است؛ کسانی نظیر  عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی (از شاعران قرن هشتم هجری‌ قمری و قصیده‌سرایان و غزل‌گویان معروف)، عبید زاکانی (شاعر و نویسنده‌ی طنز پرداز سده‌ی هشتم هجری قمری)، شیخ امین الدین بلیانی (از عرفای قرن هفتم و هشتم هجری قمری) و خواجه حافظ شیرازی. سرانجام او در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز دارفانی را وداع گفت. آرامگاه خواجوی کرمانی در سال ۱۳۱۵ هجری قمری، توسط اداره فرهنگ استان فارس بنا شده است.