خانه ابویی در اوایل قرن ۱۴ هجری و در سال ۱۳۱۱، به همت استاد محمدعلی محمودی ساخته شد و امروزه به‌عنوان یکی از مکان های دیدنی زاهدان شناخته می‌شود. در اجرا و ساخت این منزل از عناصر معماری سنتی، بومی و منطقه‌ای به خوبی بهره برداری کرده‌اند. در بنا از آجر و خشت خام همزمان استفاده شده؛ اما مصالح غالب مخصوصا در نما، آجر است. خانه ابویی در سال ۱۳۷۷، با شماره ۲۱۵۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

خانه ابویی زاهدان در زمین بزرگی به مساحت ۸۱۳ متر مربع و با زیر بنای ۴۸۳ متر مربع احداث شده است. استاد محمودی در ساخت این عمارت، عناصر معماری یزدی و همچنین عناصر بومی و سنتی همین منطقه را با هم ترکیب کرد و عمارت با شکوهی را در بافت تاریخی زاهدان از خود بر جای گذاشت. آجر و خشت خام اصلی ترین مصالح به کار رفته در این ساختمان هستند. هنگام بازدید از این بنا، اولین چیزی که توجهتان را جلب خواهد کرد، طاق جناغی و آجرکاری های زیبای سر در ورودی آن است. درب ورودی عمارت در شمال غرب بنا قرار دارد و به یک هشتی بسیار زیبا با سقف گنبدی شکل باز می شود. پس از عبور از این هشتی زیبا، به حیاط اصلی خانه ابویی خواهید رسید. دور تا دور این حیاط، اتاق های مسکونی عمارت قرار گرفته اند. این اتاق ها، در شمال، جنوب و شرق این حیاط واقع شده اند.