این بناها به جا مانده از قرن هشتم هجری هستند که به عنوان آرامگاه و مدفنی برای خاندان صفی، از حاکمان قم، ساخته شده اند. هر چند به باور مردم استان، صاحبان این مقابر افرادی از بزرگان عرب اشعری به نام های سعد، سعید و مسعود هستند که قم را در دوران اسلام احیا نموده اند. اما این موضوع با توجه به اسناد و کتیبه های تاریخی موجود هیچ گونه صحتی ندارد و فاقد اعتبار است. با استناد به نوشته های حک شده بر سنگ نوشته هایی که در این مکان وجود دارند، می توان این مقابر را متعلق به خواجه اصیل الدین، خواجه علی صفی و فرد دیگری دانست که متاسفانه به علت تخریب شدن کتیبه گنبد سوم، هویت او ناشناس مانده است. بر اساس شواهدی گفته می شود به جز این سه نفر، افراد دیگری نیز از خاندان صفی در این مکان به خاک سپرده شده اند
مهم‌ترین ویژگی شاخص و منحصر به فرد مقابر گنبد سبز قم، معماری صورت گرفته در این بناها و استفاده از تزئینات گچبری زیبا و تحسین‌برانگیزی است که می‌توان از آن به عنوان نمونه‌ای کم‌‌نظیر و ستودنی نام برد. هنرمندان سازنده‌ این عمارات کهن، گنبدها را به صورت دو پوسته‌ گسسته رک طراحی کرده و پوسته‌ خارجی به منشور شانزده ترکی و پوسته‌ داخلی به شکل عرقچین اجرا شده است. به گونه‌ای که روی بدنه‌ استوانه‌ای شکل ۱۲ وجهی بنا جای گرفته است. از دیگر نکاتی که می‌توان در مورد این آثار تاریخی ارزشمند بیان کرد، تعمیرات و مرمتی است که به دلیل گذشت زمان و از بین رفتن بخش‌هایی از عمارات، صورت گرفته است. هنرمندان و استادکاران ایران قدیم، از تنوع جالب و شگفت‌انگیز تزئینات گچبری برای جلال و شکوه این بناها استفاده کرده و اثر هنری زیبا و قابل تحسین را برای آیندگان به ارمغان گذاشته‌اند.