روستای وفس از توابع بخش مرکزی کمیجان، با آب و هوای مطبوع، باغات و اراضی سرسبز و چشم‌اندازهای بکر به نگین طبعیت گردی استان مرکزی شهرت دارد و جاذبه های منحصر به فرد آن در کمتر منطقه ای در قلب ایران یافت می شود. این روستا با طبیعت زیبا و دلنشین از شمال غرب به کوه قلعه گیری و از جنوب شرقی به کوه دزلی می رسد و مساحت تقریبی آن 20 کیلومتر مربع و ارتفاع آن از سطح دریا 2 هزار و 100 متر است که سرسبزی و طراوت آن در فصول بهار و تابستان به زیبایی مناطق شمال کشور است. علاوه بر طبیعت رنگارنگ، موقعیت استقرار و هنر معماری نیز در وفس دیدنی است و کوچه باغ های مصفای آن هر گردشگری را به وجد می آورد و به عنوان ظرفیت قوی اکوتوریسم استان مرکزی مطرح است. کوهنوردی و غارنوردی با وجود ارتفاعاتی نظیر کوه ' قلنجه ' با ارتفاع حدود 2 هزار و 745 متری در زاویه جنوبی روستا و مناطق پست اما سرسبز و زیبا در شمال وفس با ارتفاعی کمتر از یک هزار و 550 متر نیز از ظرفیت های طبیعی بالقوه این خطه است که می تواند موجب رونق گردشگری ورزشی شود. ارتفاعات ' هرسهول '، ' دی نسا '، ' قلعه کهنه '،' گااول '، ' ماندر '، ' گاپو '، ' حاجی رضوان '، ' کله موشمای'، ' دبرین' ، ' خیبر ' و ' آبی رنگ' نیز از دیگر ارتفاعات مهم اطراف وفس است که در فصل بهار جلوه های خاصی را در خود دارد و برای دوستداران طبیعت حضور در این مناطق خالی از لطف نیست. سنگواره های موجود در کوه های اطراف وفس به عنوان سندی محکم حکایت از قدمت دیرین این دیار دارد و در گذشته های دور این نواحی بخشی از مناطق کم عمق دریایی به نام 'تیس' بوده که طبق تحقیقات زمین شناسان، تا اوایل دوران سوم زمین شناسی(میوسن) در منطقه هایی از ایران مرکزی از جمله وفس، گسترده بود. شکل گیری سازه های آهکی و دولومیتی در طول زمانی بس دراز در منطقه وفس خالق یکی از اعجاب انگیز ترین کلکسیون های طبیعی در مجموعه غار قلعه جوق شده که این ظرفیت گردشگری نیز به عنوان جاذبه ای قوی باید در کانون توجه قرار گیرد. بافت کالبدی روستای وفس و نوع معماری خانه ها، ابنیه مذهبی و خدمات عمومی بیشتر با ویژگی های اقلیمی و طبیعی سازگاری دارد و بسیار جذاب است، خانه های مسکونی روستا به صورت متراکم و پلکانی بر دامنه کوه گسترده شده و ایوان های فراخ و بامهای یکدست ویژگی آن هاست که جلوه ای خاص را ایجاد کرده است. یکی از جاذبه های گردشگری وفس وجود 16 مسجد در این روستا است که گل سرسبد آن ها با نام مسجد جامع قدمتی به درازای هفت قرن دارد. در روستای وفس علاوه بر مساجد، بارگاه امامزاده حسین موسوم به (حاج رضوان)، امامزاده اسماعیل و امامزاده یحیی نیز وجود دارد و زیارتگاه حاجی رضوان وفس نیز متعلق به شاهزاده حسین(ع) از نوادگان امام موسی کاظم (ع) است که دارای کرامات بسیاری است و هرسال افراد زیادی را از شهرهای دور و نزدیک به خصوص اراک، تهران، قم، کمیجان، همدان و روستاهای اطراف به سمت خود می کشاند. اگرچه پیشه اغلب ساکنان وفس کشاورزی است اما،کارگاه های بافت قالی نیز از جمله منابع درآمدی خانوارهای وفسی است که خود حال و هوای خاصی دارد و با ورود به آن ها باغی هزار طرح و نقش مقابل دیدگان گشوده می شود. گویش 'تاتی 'که از یادگارهای زبان ماد است در وفس به شکل اعجاب انگیزی زنده مانده و رواج دارد و مشاهده مردمانی که به شیوه گفتارسه هزار سال قبل با هم ارتباط می گیرند برای هر گردشگری زیبا و جذاب است. ابراهیم دهگان در کتاب فقه اللغه گویش وفس را از لهجه های قدیم پارسی باستان و شاخه ای از تاتی نامیده که دارای ویژگی های دستوری و واژگانی منحصر به فرد است و در فصلنامه شماره 15 و 16 راه دانش استان مرکزی نیز آمده که گویش تاتی در بخشی از نواحی روستایی استان مرکزی از جمله وفس به عنوان 'جزیره زبانی' مطرح است که به لحاظ مردم شناسی و زبان شناسی بسیار اهمیت دارد و نشانگر حفط درون مایه های اصیل فرهنگی در برابر تغییرات وسیع حوزه جغرافیایی اطراف است. روستای وفس علاوه بر جلوه های طبیعی و فرهنگی خاص سوغات متنوعی نیز دارد که نمونه آن انواع زیراندازهای نفیس و رودوزی سنتی است. گیوه بافی و ساخت تخته گیوه از دیگر هنرهای مردم تاتی زبان روستای وفس است که از مدت ها قبل در این منطقه رواج داشته است و این صنایع دستی یکی از بهترین پاپوش ها است، بافت تخته کشی گیوه حرفه ای ظریف و خاص است که در وفس شغلی ویژه محسوب می شود و عده ای در تابستان و زمستان به آن اشتغال دارند. بافت انواع دستکش، جوراب های پشمی، سوزن دوزی، سبد بافی، نمد مالی و جاجیم بافی از دیگر صنایع دستی و سوغات این خطه است که به طور قطع برای گردشگران نوروزی از جذابیت بالایی برخوردار است. رونق کشاورزی در این روستا موجب شده که انواع خشکبار و میوه های فرآوری شده، کشمش و لبنیات تازه و طبیعی، شیره انگور به عنوان سوغات با کیفیت برای گردشگران به وفور وجود داشته باشد. استان مرکزی از دیرباز به دیار عالم پرور شهرت داشته و در این میان روستای وفس نیز بزرگانی نظیر آیت الله شیخ عبدالنبی وفسی عراقی (مرجع تقلید)، حاج محمد خان دارابی (حکیم گیاهی)، سید عبدالحمید (اولین شهید مشروطیت)،سید محمود نبوی (اولین وکیل دادگستری ایران) محمدرضا اشراق (اولین قاضی دیوان عالی کشور) را در دامن خود پرورش داده است. وفس به عنوان روستای هدف گردشگری تعریف شده و برنامه های متنوعی برای تبدیل آن به قطب گردشگری در قلب ایران در دست انجام است. این روستا با حدود هزار و 607 نفر جمعیت، اقلیم زیبا و ساختار و معماری خاص از مناطق دیدنی استان مرکزی است و سالانه حدود 12 هزار گردشگر از آن دیدن می کنند. مسئول میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان کمیجان ادامه داد: 200 میلیون ریال اعتبار در سال جاری برای حفظ میراث فرهنگی روستای وفس تخصیص یافت که به واسطه آن قلعه وفس به صورت کامل مرمت شد و مرمت حمام تاریخی این منطقه نیر در بهار امسال ترمیم می شود. پرونده ثبت آثار کم نظیر وفس در فهرست آثار ملی به عنوان بافت خاص گردشگری کشور در دست پیگیری است و موافقت اصولی بومگردی این روستا نیز صادر شده و با جدیت تمام دنبال می شود. روستای وفس نمونه کاملی از جذابیت های متنوع فرهنگی، تاریخی و طبیعی را در خود دارد و تلاش بر این است که گردشگری روستا به عنوان یک روز تجربه عملی در امور روزمره در این روستا اجرایی شود. وجود دستکندهای زیرزمینی، ساختار اعجاب انگیز طبیعت منطقه، ده ها جاذبه تاریخی و مذهبی و گویش خاص مردم از موضوعاتی است که در طرح رونق گردشگری و بومگردی این روستا به آن توجه خاص موجود دارد. کمیجان در شمال غربی استان مرکزی واقع شده و فاصله آن با اراک مرکز این استان 95 کیلومتر است. در این شهرستان بیش از 40 هزار نفر ساکن است و مردم شهرستان کمیجان آذری زبان هستند و به ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند.