این روستا سابقه ای دیرینه دارد. نام و نشان مشاهیر و مفاخر روستا حداقل از قرن هشتم هجری قمری در منابع مختلف دیده می شود. از همان زمان تاکنون از این منطقه با عنوان « طرق » یاد می شود. بسته به نوع تلفظ این نام را معمولاً با فتحه می خوانند ولی در دهخدا این نام با ضمه درج شده است. در این حال باید نام روستا را اشاره ای به واقع شدنش در مسیر چند آبادی بدانیم. به تعبیر دهخدا طرق در سر راه مالرو عمومی ریوش به بردسکن قرار گرفته است. یکی از اهالی معتقد است این نام اشاره به راه و روش مردم برای زندگی در کوهستان دارد. با نگاهی به بعضی از اسامی رایج برخی از مناطق روستای طرق به نام موده (مونِ ده) و دِه بالا ودشتِ ده نشان از این دارد که روزگاری آنجا داخل روستا بوده است و سر در گذشته های دور دارد و طبق نقل قول قدیمی ها که نسل به نسل به دست ما رسیده ناامنی های زیاد آن روزگار باعث شد تا مردم برای امنیت در دامنه کوه مسقر شدند و بافت چند صد ساله پلکانی آن قرن ها محل زندگی بوده و قلعه دارای سه درب بوده است که وردوی غربی آن هنوز سالم است ولی اثری از درب چند صد ساله مشاهده نمی شود.