اگر می خواهید تجربه ای متفاوت از سفر به شمال ایران داشته باشید، روستای امامزاده ابراهیم را در فهرست مقاصدتان قرار دهید. روستایی ییلاقی در شفت گیلان که حال و هوایی جالب دارد. پیش از آنکه به روستا برسید، شیفته مسیر امامزاده ابراهیم شفت می شوید و جاده ای جنگلی و پیچ در پیچ را پشت سر می گذارید. پس از رسیدن به روستا می توانید با اجاره سوئیت در امامزاده ابراهیم، شبی را در این مقصد همیشه بیدار به صبح برسانید و با طلوع خورشید چشم تان را به سوی منظره کوه های جنگلی بگشایید. فرصت این را دارید که تا نزدیکی های صبح در روستا قدم بزنید و شاهد جریان زندگی شبانه در بازار باشید. امامزاده ابراهیم روستایی چوبی و رنگارنگ است که دیدن جلوه هایش شما را سر ذوق می آورد. امامزاده ابراهیم یک روستای همیشه بیدار است و و حال و هوای آن در کمتر روستایی دیده می شود. طبیعت این روستا نیز زیبایی های خاص خود را دارد و با جنگل و رودخانه و آبشار، خاطره ای خوش برای تان رقم می زند. در مسیر روستای امامزاده ابراهیم... برای رسیدن به روستای امامزاده ابراهیم، نیازی به عجله نیست. مسیر این روستا آن قدر دیدنی و جذاب است که با دیدنش ناخودآگاه سرعت تان را کاهش می دهید، هر از گاهی می ایستید و محو این همه زیبایی می شوید. از شهر شفت به سمت جنوب می روید و تابلوها را تا رسیدن به چوبر دنبال می کنید. مسیری پیچ در پیچ که در پس هر پیچ آن می توانید چشم انداز زیبایی را ببینید. تماشای جلگه های زیبا، شالیزارها، خانه های محلی، رودخانه پرآب و کوهپایه های جنگلی در کنار جاده هر لحظه آرامش بیشتری را به شما هدیه می کند. تخت ها و آلاچیق ها در این مسیر می توانند جایی برای استراحت کوتاه مدت شما باشند. کاش خوش شانس باشید و مه نیز به این زیبایی ها اضافه شود. حالا تصویری پیش روی تان است که تا ابد در خاطرتان می ماند. پیش از آنکه به روستای امامزاده ابراهیم برسید، از کنار روستاهای متعددی عبور می کنید و اگر وقت داشتید می توانید توقفی کوتاه هم در آنها داشته باشید. پس از مدتی رانندگی در این جاده به امامزاده اسحاق می رسید و با ادامه مسیر، پس از 20 کیلومتر روستای امامزاده ابراهیم پیش روی تان قرار می گیرد. یادتان باشد که این جاده تنها جای گذر نیست؛ جاذبه های سفر شما از همین مسیر آغاز می شوند؛ پس به سادگی از کنارش نگذرید. پس از پشت سرگذاشتن جاده پیچ در پیچ به روستایی می رسیم که به سبب وجود مکانی مقدس شکل گرفته و به حیات خود ادامه می دهد. نام روستا امامزاده ابراهیم است که بیشتر با عنوان شازده ابراهیم یا شاهزاده ابراهیم خوانده می شود و برخی آن را شهرک چوبی امامزاده ابراهیم می خوانند. اینجا روستایی ییلاقی با طبیعتی تحسین برانگیز است که در 23 کیلومتری جنوب شرقی شهر شفت و 57 کیلومتری شهر رشت قرار دارد و از شمال به روستای طالقان، از شرق به امامزاده هاشم و از غرب به روستای سیاهمزگی محدود می شود. این روستای کوهستانی کم و بیش به همان شکل قدیمی اش حفظ شده است و خانه های چوبی رنگارنگ آن رنگین کمان را در ذهن تان تداعی می کند. برای همین ساختار چوبی است که برخی به این روستا عنوان شهرک چوبی امامزاده ابراهیم را داده اند. در روستا با گذرگاه های سنگ فرش شده مواجه می شوید و مهمانسراهایی را می بینید که هر یک می توانند شبی به یادماندنی را برای تان رقم بزنند. هسته اصلی روستا یک بازار است که در چند راسته در حوالی آستان مقدس امامزاده ابراهیم (ع) شکل گرفته و محیطی جذاب را ایجاد کرده اند. همه گردشگرانی که از نقاط مختلف ایران و حتا جهان به ویژه کشورهای حوزه آسیای میانه و قفقاز به این روستا می آیند، آن را بی نظیر و تحسین برانگیز توصیف می کنند. جمعیت این روستا متغیر است؛ در فصول سرد به دلیل برودت هوا، 80 خانوار در آن حضور دارند و این عدد در فصول گرم به 500 نیز می رسد. زبان اهالی تالشی است و فقط 5 درصد جمعیت را در تابستان گیلک زبانان تشکیل می دهند که با اجاره مسافرخانه ها به فعالیت در صنعت گردشگری مشغول هستند. چیزی که در ابتدای ورود به این روستا جلب توجه می کند، نوع خانه سازی و معماری آن است. در اینجا به خانه هایی چهار، پنج و حداکثر شش طبقه بر می خورید که از جنس چوب راش هستند و سقف شیروانی دارند. هر طبقه چند اتاقک دارد و نحوه جداسازی اتاقک ها از هم بسیار قابل توجه است. در اینجا بیشتر جداسازی ها با پرده انجام شده است؛ بله با پرده. وقتی در اتاقکی قرار می گیرید، پرده ها نقش دیوار را دارند و این یکی از جذابیت های سفر به امامزاده ابراهیم است. این خانه های چوبی در و پنجره ندارند و به شکلی ساخته شده اند که از طرفین باز هستند و توسط پارچه و یا گونی پوشیده می شوند. گویی در این روستا، کسی با کسی غریبه نیست، مردم همه با هم دوست هستند و ترجیح می دهند دیواری میان شان نباشد. باز بودن خانه ها وسعت دید مهمانان را برای تماشای مناظر روستا افزایش می دهد و البته صفای خاصی هم دارد. راه رفتن در خانه های چوبی و شنیدن صدای ساییده شدن چوب هم برای بازدیدکنندگان جالب است و بر جذابیت های روستا می افزاید. در میان خانه های پرده ای، هستند اتاقک هایی که از همه طرف با چوب پوشیده شده اند و آنها هم زیبایی خاص خودشان را دارند. اهالی روستا با ظرافت تلاش کرده اند نقش و نگاری هم به این خانه های چوبی بدهند. همه آنها تراس دارند تا کسی از تماشای منظره روستا محروم نشود و باز هم لذت ببرد. البته این گونه اتاق ها در فصول سرد طرفداران زیادی دارند چرا که در این فصول سرما امان همه را در روستا می برد. خانه ها هم جدید هستند هم قدیمی. قدیمی ترها تا چند ده سال هم قدمت دارند و در این میان یکی دو تا از خانه های جدید آن نظم قدیمی را بر هم زده و با مصالح ساخته شده اند؛ چیزی که شاید کمی توی ذوق تان بزند. در این روستا به اندازه جاهای دیگر ویلاسازی نشده اما باز هم خانه های جدید در روستا به چشم می خورند. در بعضی از این خانه های جدید، اسکلت خانه بتنی و سایر اجزا با چوب ساخته می شود تا صدمه کمتری به چهره روستا وارد آید. البته چوبی بودن خانه ها هم بی دردسر نیست. همین مساله باعث آتش سوزی بزرگی در خرداد ماه سال 92 شد که چندین خانه را از بین برد. بازی رنگ ها در روستا و خانه هایش به خوبی دیده می شود. گلدان هایی که به خانه ها آویزانند، پرده های رنگین و طرح دار، چوب های رنگی و حتا چراغ های رنگی همه و همه باعث شده اند تا ساختار روستا بسیار رنگارنگ و زنده به نظر برسد و این بسیار ستودنی و تماشایی است. همان گونه که گفتیم روستا در کنار یک امامزاده شکل گرفته است که از نوادگان موسی کاظم (ع) بسیاری به زیارت بارگاهش می آیند. امروزه بارگاه این امامزاده به عنوان معروف ترین بنای روستا و تقریبا در مرکز روستاست. کمتر کسی است که تصویر گنبد نقره ای امامزاده ابراهیم (ع) را درمیان منظره سبز و مه آلود جنگل های اطراف دیده و آن را به فراموشی سپرده باشد. کریستین برومبرژه (Christian Bromberger) -ایرانشناس فرانسوی و متخصص فرهنگ گیلان- و مارسل بازن (Marcel Bazin) -جغرافیدان و انسان شناس فرانسوی- در سفر خود به ایران در دهه 1350 تحقیقاتی در مورد مردم گیلان و تالش انجام دادند و در نوشته های شان به نکاتی درمورد امامزاده ابراهیم (ع) اشاره کرده اند. دکتر منوچهر ستوده -ایرانشناس و جغرافیدان- در اواسط دهه 1340 خورشیدی سفری به این منطقه داشت. وی در کتاب «از آستارا تا استاراباد» در خصوص این بارگاه مقدس آورده است: مردم آن سامان، برای امامزاده ابراهیم (ع) احترامی فوق العاده قایلند تا جایی که احدی جرات سرقت و دزدی در آن دهکده را ندارد. شاید این باور مردم، امامزاده ابراهیم (ع) را به «ابوالفضل گیلان» مشهور کرده است. بنای بارگاه این امامزاده بزرگوار پس از بازسازی در طول سالیان متمادی، در حال حاضر 300 متر وسعت دارد و امکاناتی مثل سرویس بهداشتی، مهمانپذیر، مسجد و فضای باز در آن ساخته شده است. تقدس این امامزاده در میان مردم به حدی است که آن را ابالفضل گیلان می نامند. جاذبه هایی در این روستا هستند که به داستان امامزاده ابراهیم ارتباط دارند و مورد بازدید قرار می گیرند. قتلگاه: این محل در فاصله 300 متری جنوب حرم مطهر قرار دارد و مردم معتقدند که حضرت امامزاده ابراهیم (ع) در اینجا به شهادت رسیده است. چِـل‌چشمه: بر اساس باور مردم هنگامی که سم به بدن امامزاده ابراهیم (ع) اثر کرده بود از آب چند چشمه جوشان در قسمت شرقی حرم نوشیده است که امروزه به چل چشمه معروفند و گفته می شود خاصیت شفابخشی دارند. چشمه میدان: طبق روایات سینه به سینه، پیکر مطهر امامزاده را با آب چشمه میدان در مرکز روستا غسل داده اند. آب شیرین و خنک این چشمه بسیار گواراست و گفته می شود پس از دوره‌ای خشک شدن با معجزه امامزاده دوباره پرآب شده است. مقبره بابارکاب: محل دفن خدمتکار و پیر همراه امامزاده است که در فاصله‌ 5 کیلومتری نرسیده به بقعه قرار دارد. مقبره پیرزن ملعون: مقبره پیرزن قاتل، در فاصله 1.5 کیلومتری نرسیده به بقعه قرار گرفته و محل لعن و نفرین مردم است. زیبایی های این روستا با وجود رودخانه ای در قسمت شرقی بقعه امامزاده، دو برابر شده است. این رودخانه از ارتفاعات کوه های جنگلی سرچشمه می گیرد و با گذشتن از میان روستا، آن را به دو قسمت تقسیم می کند. یک پل، راه ارتباطی دو طرف رودخانه به یکدیگر است و با ایستادن بر روی آن می توان منظره زیبایی را دید. صدای رودخانه در روستا می پیچد و احساس عجیبی را به ویژه به هنگام صبح به ارمغان می آورد. همین رودخانه زیبا در بالا دست روستا به شکل آبشاری چشم نواز در آمده است. فقط کافیست 500 متر به سمت بالادست رودخانه بروید تا شاهد آبشار و زیباترین منظره این روستا باشید. بازار روستا از بخش های محبوب آن است و مردم زیادی را به سوی خود می کشاند. در این بازار همه چیز پیدا می شود؛ از مهر و تسبیح و جانماز گرفته تا بدلیجات و زیورآلات کوچک و بزرگ و انواع و اقسام اسباب بازی ها، صنایع دستی، قاب های عکس و سوغاتی های خوشمزه گیلان، همه و همه را در بازار امامزاده ابراهیم می فروشند. مردم روستا محصولات طبیعی شان را در بازار عرضه می کنند و شما می توانید لذت چشیدن محصولات ارگانیک را تجربه کنید. سوهان‌پزی های این بازار هم شیرینی خاصی به سفرتان می دهند. البته چند سالی است مثل خیلی از بازارهای کشورمان، اجناس چینی هم در این بازار دیده می شوند؛ اما باز هم اینجا طرفداران خود را دارد که نه به انگیزه خرید بلکه تنها برای لذت بردن از تماشای جنب و جوش روستا راهی آن می شوند. شاید برای تان کمی عجیب باشد؛ اما کافیست یک شب را در روستای امامزاده ابراهیم سپری کنید تا معنی تازه ای از شب و شب نشینی را بفهمید. اینجا یک روستای همیشه بیدار است و به ویژه در آخر هفته ها که مردم شهرهای اطراف به روستا می آیند، حال و هوای این محل دیدنی است. تا صبح می توانید در تراس اقامتگاه تان بنشینید، به صدای رودخانه گوش بدهید و با همسفران تان گل بگویید و گل بشنوید؛ اما این پایان داستان نیست؛ در هر ساعتی از شب که خواستید راهی بازار شوید و گشتی در آن بزنید از دیدن جنب و جوش مردم در گذرگاه های روستا به وجد می آیید. شب های روستای امامزاده ابراهیم را نباید از دست بدهید! بهتر است بدون عکس، روستای امامزاده ابراهیم را ترک نکنید و این تجربه متفاوت را در قاب تصاویر بگنجانید. از نورهای رنگی شب عکس ثبت کنید و یا در صبح اول وقت به طبیعت بزنید و عکس های جانانه ای بگیرید. طبیعت اطراف روستا جان می دهد برای یک پیک نیک خانوادگی یا دوستانه. در کنار رودخانه یک جای مناسب بیابید و بساط تان را پهن کنید و ساعاتی خوش بگذرانید. اگر اهل چشیدن غذاها و خوراکی های محلی در طول سفرتان هستید، در امامزاده ابراهیم حسابی به شما خوش می گذرد. کافیست به سراغ رستوران های کوچک و محلی این روستا در بازار آن بروید و یک پرس واویشکا سفارش دهید. این غذای جالب طعم تازه ای به سفرتان می دهد. البته گزینه های جذاب دیگری هم وجود دارند که می توانید روی آنها حساب باز کنید. بستنی های خوشمزه و شیرینی های لذیذ هم از دیگر خوشمزه های این روستا هستند.