«شیخ احمد گله داری» یک تاجر سرشناس و خیر بود. او به‌منظور خدمت به مردم، این حمام را ساخت. قدمت بنای حمام به دوره حکومت قاجاریه برمی‌گردد. وی پس از اتمام ساخت این حمام آن را به مسجد گله داری وقف کرد.

گویا حمام گله داری در قدیم بسیار شلوغ بوده است و مردم زیادی از آن استفاده می‌کردند و رونق فراوانی داشت. یکی از اهالی قدیمی محله گله داری در خاطراتش از این حمام این‌گونه بیان می‌کند که این حمام در نوبت زنان کاملا قرق می‌شد و زنان بندرعباس، با تشریفات خاصی از صبح تا بعدازظهر را در این حمام سپری می‌کردند.

حمام گله داری بندرعباس میان سال‌های ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۸ خورشیدی مورد بازسازی قرار گرفت. پس از اینکه از سال ۱۳۴۰ خورشیدی به بعد لوله‌کشی شهری و حمام به منازل مردم آمد، متاسفانه حمام تاریخی گله داری عملا به یک حمام متروکه مبدل شده بود. در سال ۱۳۷۰ خورشیدی، اداره این بنا به اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری واگذار شد. این اتفاق باعث شد تا علاوه بر ثبت آن در فهرست آثار ملی ایران، بنای ساختمان مورد بازسازی نیز قرار گیرد و احیا شود.