قُمِش اصطلاحی دزفولی است. دزفولی‌ها به مسیرهای زیرزمینی شبیه به قنات و کاریز، «قُمِش» می‌گویند. البته . قمش این کانال‌های زیرزمینی از آب رودخانه‌ها سرچشمه می‌گیرند. قمش مومنان هم به رودخانه دز راه دارد و آب این رودخانه را به شهرهای اطراف می‌رساند.قمش تاریخی چوقابافان، از مهم‌ترین شاخه‌ها در بین قنات‌های شهر دزفول است. این قنات عمقی بیشتر از 50 متر دارد. طولش هم تا نزدیکی رودخانه دز به‌اندازه 8100 متر می‌رسد. در حال حاضر فقط 300 متر از طول این قنات را حفر کرده‌اند و می‌شود از آن بازدید کرد
در قدیم خبری از لوله‌کشی آب نبود. مردم روستا از آب این قمش برای خوردوخوراک و آبیاری زمین‌هایشان استفاده می‌کردند. محلی‌ها در روزهای گرم تابستان در حوضچه‌های قمش آب‌تنی می‌کردند. خانم‌ها هم لباس‌هایشان را می‌شستند. سربطاق مومنان از 400 سال پیش 1200 هکتار از زمین‌های کشاورزی دزفول را سیراب می‌کرد. این قمش در زمان جنگ پناهگاه مردم دزفول بود. آن‌ها برای درامان‌ماندن از بمباران در کانال‌های قمش پناه می‌گرفتند. مردم در این کانال‌ها به آسیب‌دیده‌ها رسیدگی می‌کردند.